Katastrofa

Gamalt er, at tað ikki verður hildið at vera góður siður at siga, hvussu gomul tú ert. Væl skiljandi, tá hugsað verður um, at tað kann vera praktiskt fyri frið skyld.

Meeeen, nú ein dagin hevði systir mín, sum er slightly eldri enn eg (!) roynt eina av teimum túsundtals qvissunum á fjesbókini. Henda var um aldur: hvussu ung sært tú út. Eg var ikki sein, tá eg sá úrslitið hjá henni, at royna eisini, og tað skuldi eg ongantíð havt gjørt!

Systir varð mett at vera 37 ára gomul og fekk hesi lovorð við á vegnum:

“You have settled down from the party scene and enjoy quiet evenings with close friends and family. With so many responsibilities, you don’t have as much time to party as you did before but you still know how to have a good time when the occasion arises.”

 Meðan eg varð mett at vera 65 og varð næstan søgd at vera ‘mæt af dage’:

“You pretty much have experience all there is to life. Life, death, love, lost—you name it and you’ve felt it. You carry an old and wise soul and have a lot of advise to offer to those who listen. Though you’re a seasoned veteran at this thing called life, don’t be too hasty to throw in the towel just yet! Who knows what may just be around the corner?”

Hvaðani hesin munur uppá 28 ár (God damm it!) er uppstaðin, ja tað vita bara systir og eg.

Tó – ein lítil glotti av vón verður givin, áðrenn farið verður undir grønu torvu: Who knows what may be just around the corner.

Og so skal eg heilsa og siga, AT EG ERI YVIRHØVUR IKKI 65!

Prince

Nei, tað er ikki sangarin, men hundahvølpurin hjá Simonu!

Hann er so fittur, so fittur. Tað heldur so í øllum førum mamma hansara, Simona.

Simona slapp at eiga ein hund, so tá ein tík í grannalagnum hevði lagt, so fór Simona yvir at hyggja at hvølpunum og velja sær ein.

Og so var bara at bíða til dagurin upprann, at hann kundi verða ættleiddur av Simonu.

Og dagurin kom endiliga – og Simona var so glað. Hon ringdi til alla familjuna at fortelja, at nú var Prince komin. Og tá eg sigi alla, meini eg alla. Seinni um dagin mátti eg inn á netið at fylla meira talitíð á telefonina hjá Simonu, men hvat ger mann ikki fyri nýbakaða mammu.

Og her er so mynd av Prince, sum Simona hevur sent øllum, eisini mær, ommuni í Sørvági, sum enn ikki hevur sæð vidundrið alive.

Men tað verður vónandi skjótt!

Ræðsla

Gud veit – eg havi fingið rottu í kjallaran. Jeeeeesssss! Eg doyggi.

Hereftir verða ongi klæði vaskað aftur fyrr enn einaferð langt út á árið. Tað verður ringt fyri pengapungin – men so má vera!

Ein dagin eg komi oman í kjallaran, fer okkurt sum ein pílur aftur um oljufýrin, og eg stirðnaði á gólvinum, har eg stóð, skuldi annars taka mær okkurt upp úr boksini at eta, men fór, tá eg var upptiðnað væl at merkja, upp á aftur og sat har gorhungrað og skalv út á seinnapartin.

Og altíð, tá tú hevur stór tíðindi at fortelja, sum t.d. at rotta er í kjallaranum, so vil ongin trúgva tær!!!

Øll royna at yvirbevísa teg um, at tú hevur bæði sæð og hoyrt yvir teg. Ja, tey ljóða so sannførandi, at tú næstan er ávegis yvir í telefonina at biðja oyrna- og eygnalæknan kanna teg, og um teir báðar koma fram til, at onki er, ja so gongur leiðin til sálarfrøðilæknan – Gud veit tað!

Men so skuldi ikki vera – tí nú ein dagin kom bróðir og kreyp til krossin og segði, at hann helt, at tey øll høvdu jumped to conclusions, tí tað var vist og sannheit, at rotta var í kjallaranum.

Uttan at eg visti av, hevði hann lagt kjøt á gólvið, sum var horvið, helst niður í eitt frárensl, sum stóð opið, og tað vóru týðilig merki av tveimum gnagandi framtonnum í einum stearinljósi (eg ristist sum eitt bókasavn bara av at sita og skriva hetta) og enntá ein hurð í kjallaranum hevði gnaddimerki niðast á øðrum horni.

Hetta við hurðini fær meg at ímynda mær eina risarottu – ein morgunin meðan eg sat og fekk mær morgundrekka, hoyrdi eg eisini ræðuligt skav og óljóð niðri í kjallaranum, tá hevur hetta beistið mestur stríðst við at fáa kjøtbitan niður gjøgnum frárenslið til restina av familjuni, sum ikki hevði tíð at koma við pater rotter tann morgunin.

Kanska eg skuldi umhugsa klæðir frá Neyðhjálp fólkakirkjunnar ístaðin?