Meðan vit bíða

Seinastu fyrireikingarnar eru langt síðani farnar í gongd. Tina er komin vestur og liggur vandrøtt í luftini og ruddar og gud viti alt.

Gamla her hevur gjørt reyðkál í gjárkvøldið, og nú er tað farið oman í hjallin at hvíla seg til í morgin, tá tað skal forterast saman við nøkrum dunnum.

Fyri fyrstu ferð í lívinum havi eg gjørt konfekt og karamelliserað súreplir saman við Rannvá – hetta súreplið sær eitt sindur kloddut út, men tað smakkar væl, skuldi eg heilsa og siga frá Rannvá.

Jólatræið varð pyntað seint í gjárkvøldið, vit noyddust at bíða eftir hjálp uttanífrá. Regin og Guðrið fingu við felags hjálp sett tað upp og kroyst tað inn í eitt horn í mínari alt ov lítlu stovu. Ikki løgið, at mitt nýggjársynski er at gerast millióningur, so eg fái gjørt okkurt við hetta dukkuhúsið.

Gávurnar eru komnar undir træið, og Rannvá eigur allar minus einar tvær til mín og Tinu – men sum eg sigi við Tinu, soleiðis er at nærkast pensjónsaldri – alt verður so forútsigiligt…

Eplini eru kókað, og klárt er at fara undir heita eplasalat a la Marin í Miðstovuni, og kjøtið liggur til reiðar at koyrast í ovnin, og við svøkum varma, sum bróður plagar at taka til – her í húsinum svørja vit til slow food.

Og so fann eg útav, at breyðið var moðið – og nú havi eg so lætt sum onganting elt mær tvey breyð, sum verða kryddað við oregano og smurd við olivinolju, áðrenn tey verða hird í ovnin um eina løtu.

Og so fari eg í holt við rís a la mande, tit, hesaferð ætli eg mær at royna uppskriftina í grams.fo

Orkidein er farin at blomstra aftur, hon er eitt ára gomul, fekk hana frá einum arbeiðskollega seinasta ár, tá mamma doyði. Eitt gott minni um mammu.

Køksgardinurnar eru stroknar og hongdar uppfyri, her gongur fyri seg tit, og Tina er um at gerast meira í ørviti, enn hon var frammanundan, tí beint nú boðar hon frá, at hon fer at smyrja sær eina sigarett. Gleðilig jól, sigi eg bara.