Løðing

Nú fekk eg jólaferiu og nógva tíð at lurta eftir musikki, lesa bøkur, hyggja at nrk (skíðir, sjálvandi) og eta góðan mat. Nú skulu battaríini løðast til næsta ár, tá farið verður undir at gera enn fleiri bøkur klárar til prent.

Áðrenn eg steig fótin út um songarstokkin í morgun, lá eg og lurtaði eftir musikki og inspirerað av Oddmari, sum legði fantastiska lagið: Killing the Blues hjá Robert Plant og Alison Krauss út á facebook í gjárkvøldið, so fór eg at lurta eftir meira blues í míni nýggju Iphone sjálvandi. Kom fram á fantastiska lagið hjá Bob Dylan: Blind Willie Mc Tell, sum skuldi havt verið á LP´ini Infidels, tað varð innspælt tá í 1983, ja púra eksakt 5. mai. Mark Knopfler spældi á 12 streingjaðan akustiskan guitar saman við Bob Dylan, sum sat aftan fyri klaverið. Men sum sagt, lagið kom ikki út, fyrr enn í 1991 á The Bootleg series 1-3. Lagið er ein viðurkenning og hávirðing av manninum av sama navni, sum sjálvandi hevur verið til: No one can sing the blues like blind Willie Mc. Tell.

Eg haldi sangurin ljóðar bara væl á uppsamlingini The Essential Bob Dylan, men eg fann eina upptøku á youtube, sum sigst vera tann originala:

Meðan eg bíði eftir skíðunum á nrk, havi eg tvey í at velja: Stoner ella Never Let Me Go hjá Ishiguro Kaziu, ella eg kan fara at baka eitt breyð til Turið, sum kemur úr Finnlandi at vitja okkum á jólum.

Á nei, nú byrjaði vetrarítróttin, eg eri farin …