Tað er skjótt, tað er trygt, tað er smidligt, tað er føroyskt, tað er átuligt …

Kom at hugsa um, nú eg ein morgun hoyrdi, at alt Føroyar skal talgildast, at eg, seinast eg var á apotekinum, skuldi siga einari gentu trý tey seinastu tølini í mínum persóntali.

Ikki fyrr enn eg var komin út um aftur, fór eg at hugsa um, at tað er nú nokkso løgið at skulu siga einum meira og minni tilvildarligum persóni (no offence) mítt persóntal. Eftir øllum at døma liggur tað inni í telduskipanini hjá apotekinum, tað liggur inni á telduskipanini í øllum pørtum av heilsuverkinum, á taks, í bankanum, og helst fleiri aðra staðni við.

Er tað ringt ella gott? Skal eg leggja nakað í, um fleiri túsund ymisk starvsfólk runt um alt landið vita ella hava atgongd til mítt persónliga p-tal?

Nei, eg veit ikki, kanska ger tað ikki petti. Kanska skal eg bara leggja í, at eg sleppi undan at upplýsa bústað, telefonnummar, kyn, aldur, barnatal og mangt annað, tí tað vita tey longu frammanundan. Kanska tað verður so í framtíðini, at tey eisini fara at vita, hvørji persónligu áhugamál, eg havi, hvørjar netadressur eg vitji javnan, hvørjar bøkur eg lesi, hvønn eg tosi í telefon við, hvar eg haldi feriu, hvussu nógvar sjeikar eg havi havt ímillum ár og dag, hvussu nógv børn, hvussu nógvar abortar, á nei, alt hetta vita tey longu …

Skal eg leggja í? – ella skal eg bara hugsa um at verja milliónina inni á Bank Nordik, so ongin fer av stað við henni?

Personliga Persson
far med bussen som alla andra.
I överrock och med handskar och hatt
låter han sina tankar vandra.
Och tankarna far,
precis som han vill.
Och ingen hade kunna gissa sig till,
vad slags tankar han hade.
Och de var ju bra det.
(Cornelis Vresswijk: Tio vackra visor och Personliga Person, 1968)

Ó

Vit tykjast hava eina serliga forkerligheit fyri ó. Ein av okkara fremstu rithøvundum hevur skrivað eina heila bók um tað. Ferðaráðið hevur ein heila kampagnu við ó. Men kortini øtist eg við av teimum báðum innleggunum á Vágaportalinum um dragshowið, sum skal vera í Norðurlandahúsinum í juli. Innlegg, sum (sigi eg so ó-rein) tey, ið helst hava sitið og lisið Bíbliuna á tamb undir countryfestivalinum, hava deilt og dámað á facebook, eg má altso siga, at tað er mega ógudiligt.

Sif Gunnarsdóttir, stjóri í Norðurlandahúsinum, svaraði væl upp á spurningin í kringvarpinum um, hví dragshow skuldi vera í Norðurlandahúsinum. Tað, sum summi halda vera løgið og skeivt, halda onnur vera púra natúrligt! Sjálvandi!

Óflýggjaskapur, ónatúrligt, ómentað, ósømiligt og ósiður eru ó-orðini, sum teir báðir, miðflokkamaðurin Jenis, sum annars sigur seg elska samkynd, og løgtingsformaðurin, Jógvan, hava fyri munni.

Har eru eisini onnur orð, sum byrja við s: sjúkligt og skeiklað, p: perverst og r: rotar innanífrá. Fyri nú bara at nevna nøkur fá burtur úr (if you don´t mind me saying so) sjúkligu svaduni frá teimum báðum monnunum.

Men nógv eru eftir øllum at døma samd við teimum. Flest menn, eftir viðmerkingunum undir innleggunum at døma. Teir kanska ræðast sín egna seksualitet, hvat veit eg?

Eitt drag-show er eitt show, ein framførsla, sjónleikur, ó (!) lukksáliga stuttligt. Og um tey, ið framføra, fara í song við monnum ella kvinnum leggi eg ikki petti í, og í grundini rakar tað ikki nakran.

Ein sýning, sum heilt vist fer at snara okkara áskoðan á ta penu listina á. Og tað trongja vit til!

So: eg gleðist um, at Norðurlandahúsið enn eina ferð gongur á odda og vísir í verki, at tað er tollynt fólk, ið býr í Føroyum!

Men okkara politikarar, fleiri teirra, áttu at farið til skómakara, tí teir ganga í alt ov trongum skóm.

Og sjálvandi fara vit mannsterk at hyggja at Dennis Agerblad og teimum. Og skuldi tú ivast í, hvussu tú fært fatur á atgongumerkjum, sum nú helst verða skrødd burtur, so er tað her:

Pride Week-end 2015

Denne lov gælder ikke for Færøerne

Ótrúligt sum vit eru sósað inn í danska søgu og hugburð. Sjálvt um tað kann lesast í søgubókum hjá Hans Jacob Debes, í søguni um Løgtingið hjá Hans Andrias Sølvará og við at lesa Løgtingstíðindi frá 1915-16, so verður ferð eftir ferð framtúrað við, at vit í Føroyum víðkaðu um valrættin í 1915. TAÐ ER BARA IKKI RÆTT! Valrættur og valbæri fyri kvinnur og ognarleys varð samtykt á Føroya Løgtingi í apríl 1916, so vit hava ikki 100 ára dag fyrr enn næsta ár. Løgið at sjálvt tjóðveldisfólk, sum ikki viðurkenna, at danska grundlógin er samtykt av føroyingum, eisini eru uppi í gleðiskórinum um føroyskan valrætt. Tað er heldur ikki rætt, at føroyskar kvinnur vóru fyrr á vali enn danskar kvinnur, sum onkur av portalunum hevur ført fram í dag. Bæði føroyskar og danskar kvinnur vóru fyrstu ferð á vali í 1918, tá bæði løgtings- og ríkisdagsval var. So sjálvt um Posta hevur tikið tingini upp á forskot og givið 100 ára valrættarfrímerkir út, og sjálvt um allir portalar pástanda, at vit hava havt 100 ára valrætt í hesum døgum, so er tað ikki rætt. Eg gleðist um at danskar og íslendskar kvinnur fingu valrætt fyri 100 árum síðan, og eg gleði meg til at vit fara at feira okkara valrætt í 2016.