Hunangssøtir demagogar

“Et udbrud af hylende, jamrende sorg stiger fra vores fælles hals op I øens røgfyldte luft. Lyden af ren og skær pinsel bryder frem fra hver og én af os, der har betalt en pris til krigens dæmoner. En lyd smedet i lungerne på mødre, hvis sønner er døde unavngivne på slagmarkerne, og fædre, hvis døtre er draget I kamp. En lyd, der skal få krigsmagerne til at skælve og flygte ligesom de ældgamle dæmoner med deres våben, deres landminer, deres honningsøde retorik, deres nationalisme, deres martyrer og hellige buddhistiske doktriner, alt deres pis og lort.”

(Nayomi Munaweera: De tusind spejles ø)

 

Á facebook í morgun hevur ein vágamaður deilt ein danskan blogg við einum heiti, sum sigur, at Vestureuropa verður stýrt av grátikonum. Grátikonurnar er m.a. uttanríkisstjórin í EU, Federica Mogherini, sum sker í sjóðheitan grát eftir at hava hoyrt um terrorálopini í Bruxelles, og Anglea Merkel, sum sigur, at hon er skelkað og kennir djúpa sorg av hendingunum.

Eg tori næstan ikki at siga, at eg lá í sjóðheitum gráti í morgun, tá eg las endan á hesi frálíku bókini, sum á meistarligan hátt roynir at lýsa borgarakríggið í Sri Lanka, sum vardi í sløk 25 ár, har hatrið fekk frítt spæl, og fólk fóru herjandi ígjøgnum gøturnar og vórðu lamløstað og dripin. Alt í rættvísisins navni, onkur var kúgaður, og onkur sat væl bjargaður og hugdi at.

Tað er nærum ein klisje at siga, at søgan endurtekur seg: Palestina, Irak, Afganistan, Turkaland, Belgia, Frankaríkið, Danmark, USA, Balkan, Ukraina, Sudan, tað blívur bara við og við … og onkur heldur eftir øllum at døma, at svarið er meira hatur, meira kríggj, meira morð, meira hetta og meira hatta.

Orsøkin til borgarakríggið í Sri lanka hevur sín uppruna í bretska kolonivaldinum, og orsøkin til at krígsharrar við sínum hunangssøta retorikki megna at fáa ungar dreingir og gentur av egnum vilja at fremja sjálvmorðsálop, liggur eisini í tí fakta, at vesturheimurin hevur skamfílað og traðkað á teirra sjálvkenslu bæði so og so. Og hvat svara vit føroyingar so á facebook? Vit sum hava alt okkara upp á tað turra og ikki hava ein einasta muslim sum granna? Jú vit mæla staðiliga til, í besta føri at blaka allar hesar helvitis muslimarnar út úr Danmark og Europa sum heild, og í versta føri at skjóta, lamløsta og fara herjandi gjøgnum gøturnar og ikki vera sovorðnar lortaktigar grátikonur.

 

Uha, uha, hevði eg verið italskur einabúgvi, so hevði eg heilt vist verið flagellantur, men tað eri eg ikki, so eg søki mær linna í mínum góða Espedal, sum eg týði og njóti og drekki í meg, og so taki eg ein steðg í týðingini og lesi um allar tær tilsíðis settu kvinnurnar í tónleikaverðini: She Bop, The Definitive History of Women in Rock, Pop and Soul eftir Lucy O´Brien, og so verði eg aftur fratør.

Og fyri at tað ikki skal vera lygn, so eri eg farin undir at lesa Kain eftir José Saramago, har var sanniliga grátur og tannagrísl eisini, so the story repeats itself

Party pooper

Harragud, tað er óinteressant altíð at vera the party pooper – ljósasløkkjarin – grussan og eg veit ikki alt.
Síðan eg varð vald til forkvinnu í Demokratia, er tað fallið á eitt tíðarskeið, har 8. mars nærkast, og formaður er valdur til janvstøðunevndina, so tíðindastreymurin verður meira og meira merktur av tíðindum um støðuna hjá serliga kvinnum í samfelagnum.
Eg havi tann hugburð, at um tað á nakran hátt letur seg gera, so sigi eg altíð ja til at úttala meg í miðlunum. Hetta, eisini tí at eg veit, at kvinnur eru í undirskoti í miðlunum. Seinasta kanning, Who makes the news í 2015, vísti at kvinnur í miðal verða umrøddar ella brúktar sum keldur 24 % av tíðini. Og tað er jú ikki nógv. Tá ið so hugsað verður um, at miðlar arbeiða við evstamørkum, so nyttar altso onki, at kvinnan, sum evt. verður spurd, biðir um umhugsanartíð, tí tað hava fjølmiðlar ikki altíð tíð til at bíða eftir.
So her mugu kvinnur halda seg meira framat!
Eg heitti á Nám at gera temasíðu um javnrættindi, tá hugsaði eg serliga um, at tað í ár eru 100 ár síðan, at kvinnur og ognarleys fingu valrætt, og tað játtaðu tey og hava gjørt eina fína temasíðu um evnið.
Síðan varð umrødd í Skúlablaðnum, sum vituligt er, og seinni var hon nevnd í tíðindunum í ÚF.
Síðan havi eg verið og tosað um kynsmál, av tí at eg so mangan havi havt hetta fyri munni, at føroyskt er eitt kallkynsmál burturav. Tann sendingin, Máltíð, verður send seinnapartin í dag.
Í morgun ringdi ein so fittur starvsnæmingur á Kvinnu (sum var ein genta, sjálvt um tað ljóðar sum hann var ein drongur) og spurdi meg tveir spurningar um, hvørt tað var neyðugt framvegis at halda 8. mars. Og tað heldur amigo her sjálvandi, at tað er.
So ringdi GMF og spurdi, um eg vildi koma í Góða morgun, Føroyar í morginári og tosa um hetta, at kvinnur ikki kenna seg heima í Føroyum. Og tað fari eg sjálvandi at breiða meg um.
Og í kvøld skal eg halda røðu í Norðurlandahúsinum fyri Kvinnufelagið í Havn. Røðan eitur Góða Johanna … og er um fyrstu kvinnu, sum tók sess í sóknarstýri í tí Kvinnu ári 1918, og um tey rák, ið vóru í tíðini framman undan valrættarlógini, og so líti eg sjálvandi eisini at okkara tíð og okkara søguloysi, sum vit mugu royna at taka ræði á.
Og til øll tey, sum halda, at kvinnur bera seg at sum offur, vil eg bara siga, at tað gera vit als ikki, vit sita ikki hendur í favn og grenja, men eru aktørar í samfelagnum, og tí krevja vit somu virðing sum øll onnur.