Eg fekk tvær jólagávur í ár: ein flottan kopp frá mínum ommudøtrum við blómuni Campanula á. Snerla er navnið á føroyskum: You are appreciated, stendur á pappírinum, sum fylgdi við, og tað er jú gott.
Hin gávan var frá mínum børnum og teirra makum. Ein málningur, sum Anna Jacobsen hevur málað. Málningurin hevur hetta yvir sær, sum mær dámar so væl: at okkurt fer at henda skjótt. Skjótt fer hon at lyfta høvdið og tøtla av stað út í heimin. Hesin lítli gentuóvitin, sum ikki vil vísa okkum andlit sítt, hevur sannað orðini hjá Bette Midler: I firmly believe that with the right footwear one can rule the world.
Og hóast Anna Jacobsen ikki hevur sínar málningar hangandi í Listaskálum og í stórum flottum bygningum, men á facebook, so er hetta ein, sum eg fái nógv burtur úr at hyggja at; hann er ein mynd av einari vón um eina bjarta framtíð, og hann er hongdur upp soleiðis, at hann er eitt tað fyrsta, eg síggi, tá eg komi upp um morgunin.
Eg plagi ikki at blíva so øgiliga kenslusom, tá tað nærkast einum nýggjum ári, men eg fari kortini at ynskja øllum eitt gott nýggjár við yrkingini Kom eftir Tarjei Vesaas, sum er týdd til føroyskt og stendur í yrkingasavninum Flytifuglur, sum teir báðir Heðin M. Klein og Steinbjørn B. Jacobsen týddu og góvu út í 1972, og sum eg fekk sum gávu frá mínum foreldrum, tá eg fekk studentsprógv, eitt savn, sum eg mangan hyggi í og havi stóra gleði av, og so er hetta eisini tíðin, tá eg minnist tey og takki fyri, at tey góvu mær lívið við øllum sínum upp- og niðurtúrum:
Vilt tú geva mær hondina í mánalýsi
leyv tú ert
Undir víðum himni. Yvir opnari avgrund.
Sum leyv
eru tú og eg
skjótt skelvandi
og skjótt burtur
kom.
Egið rúm 