Eru nú vespur komnar til Sørvágs, dreparasniglar …?
Hetta upptekur okkum, í grundini meira enn flóttafólkastreymin úr Sýria og rasistiskar mótmælisgongur í Charlotteville.
Onkur hevur sæð eina vespu uttan fyri Á. Tað rennur mær kalt niður eftir bakinum. Og eg, sum helt meg vera varda fyri slíkum skriðdjórum!
Sá eina tvístertu undir stovuloftinum nú ein dagin, hon hekk har og sá sær løgir at loypa niður í hárið á mær og haðani so beint í oyrnagangirnar. Jesus Christ, tað er farligt at liva!
Um kvøldið fái eg ikki koyrt vindeyga upp í heimara enda á stovuni, tí har húsast heygsmenn, slíkar menn, sum eg als ikki vil hava inn til mín um kvøldið.
Ja, her hendir mangt óhugnaligt í Sørvági. Og kortini veksur fólkatalið og skjótari enn í Vága kommunu, so alt er ikki bara ringt.
Í garðinum hava smáir, grønir ormar etið mær bløðini á einum træi, og sniglar eru farnir undir at eta seg ígjøgnum rabarbubløðini, tó so er tað helst teir góðu, gomlu, gráu føroysku sniglarnir ella tær væl kendu svørtu sniglarnir við tí prýðiliga navninum Arion ater og ikki hitt beistið Arion lusitanicus; bara navnið sigur mær, at hetta er ein lúshundur.
Puff Huff.
Egið rúm 