Hevur Føroya løgmaður etið bláseym?

Eg hoyrdi eina ferð eina góða søgu um Ingálv av Reyni, sum ofta varð plágaður av einum ávísum persóni, sum vildi sleppa at tosa við hann í tíð og úrtíð. Ein dagin ringir hesin persónur so til Ingálv, konan tekur telefonina og sigur, at tann og tann er í telefonini. Ingálvur ger ikki mætari enn at hann loypur út á altanina og teskar við konuna: Sig, at eg eri úti.

Vildi ynskt, at løgmaður kendi hesa søguna, tá ið Pro Vita felagsskapurin ringdi til hansara og bað hann seta eina ráðstevnu um abortmótstøðu í Føroyum. Ikki tí at tað var ein ráðstevna ímóti aborti, men tí at í hvussu er ein av røðarunum, Ludvig Nessa, er ein ógvuliga ódámligur og kontroversiellur persónur. Hann er prestur, sum hevur mist sítt loyvi at prædika í norsku fólkakirkjuni, sum sigur at álopið á Utøya og stjórnarbygningin í Oslo var úrslit av abortlóggávuni í Noregi, sum hevur prísað forsetanum í Uganda fyri at gera homoseksualitet ólógligt. Og øll vita, at tú ert í lívsvanda, um tú ert samkynd í Uganda. Ein maður sum brúkar sína twitter-kontu at siga, at feminisma hevur kostað fleiri mannalív enn bæði nazisma og kommunisma tilsamans. Minnir eitt sindur um Jenis av Rana úr Miðflokkinum, sum heilt vist tekur fult undir við Føroya Pro Vita, tá ið hann á tingsins røðarapalli ákærdi konufólk fyri at vera nazistar, uttan at formaðurin segði eitt einasta orð um, at hetta var átaluvert. Men at vera í ljósareyðari t-shirt við orðinum feminisma á er harafturímóti átaluvert og skal bannast!

Sami Ludvig Nessa hevur eisini á sínari twitter-kontu sagt, at homoseksualitetur er perversur og í stríð við náttúrulógirnar og Bíbliuna.

Bara tað at ein felagsskapur sum Pro Vita bjóðar einum slíkum persóni at hava framløgu um síni sjónarmið á ráðstevnuni, sum opinbart skal greina mannavirði, sigur ein hóp, ja, kanska alt, um støðið á ráðstevnuni.

Er hetta tað, løgmaður vil leggja rygg og umdømi sítt til? Eg øtist! Skulu vit taka tað soleiðis, at løgmaður gongur inn fyri slíkum horriblum úttalilsum – at hetta er tann kjakmentanin, hann viðmælir, at hann er ímóti abortlóggávuni í Føroyum, at hann er ímóti feministum, samkyndum? Eg trúgvi tí ikki ordiliga, men so átti hann at hava lisið skránna hjá pro Vita betur, áðrenn hann leyp út í hetta við báðum beinum – tí hetta er eitt sera óheppið signal, hann sendir Føroya fólki.

Í Føroyum fáa vit ferð eftir ferð prógvað, hvussu bangin vit eru fyri teimum rætttrúgvandi, og tey brúka eitt og hvørt høvi at spæla við musklunum, og fáa tey ikki sín vilja, ja, so siga tey bara at tey eru kúgað og sleppa ikki til orðanna. Og so tosa tey um talufrælsi, samstundis sum tey vilja banna moskum, høvuðturrikløðum, feministiskum t-shirtum, aborti, muslimum, feminsimu, menningarlæruni, nýggju ættleiðingarlógini, ógiftum pørum, at samkynd sleppa at giftast borgarliga, 266b, ja, tit kunnu bara halda fram við listanum …

Er hetta tað løgmaður er bukkaður undir fyri? Har havi eg hug at siga: Tað er altso ikki hvørt gildi, tú skalt fara í, Aksel V. Johannesen.

Epilogur:

Ímeðan eg havi sitið og skrivað mín blogg, er javnaðarflokkurin farin út á facebook at siga, at løgmaður hevur tikið seg aftur og fer ikki at seta ráðstevnuna. Hann leggur dent á sama persón, sum eg havi viðgjørt í blogginum. Eg má bara siga, at hetta var fyri neyðuni!

Tá ið deyðir lutir fáa lív

Flestu okkara kenna søguna um Jólaskipið, sum hóast sítt hugnaliga navn fekk eina óhugnaliga lagnu.

Í Krígssavninum eru vit so heppin at hava fingið lutir frá Sauternes/Jólaskipinum í varðveitslu frá teimum, sum á sinni kavaðu niður í Fugloyarfirði og funnu lutir frá vrakinum har.

Teir standa so í einum horni í Krígssavninum og siga sína stillu søgu. Tú gongur framvið teimum, hvørja ferð tú hevur vakt, og fyri tær eru teir í høvuðsheitum deyðir lutir. Okkurt, sum er farið fram fyri mongum árum síðan, sum sjálvandi er ógvuliga syrgiligt, men tú venist við tað.

Líka til tú hittir fólk, sum hava verið merkt av onkrum av hesum hendingunum, sum sýndar verða fram.

Seinasta sunnudag var eg yviri á Krígssavninum og tók ímóti fólki, sum vóru í familju við ein av manningini, ið fórst við Sauternes. Ein ótrúliga sterk uppliving, sum gevur mær vissu fyri, hvussu stóran týdning tað hevur at goyma søguna um fólk og land okkara upp á gott og ónt.

Tey høvdu verið og vitjað grøvina hjá einum av teimum fimm monnunum, sum vóru skolaðir í land eftir sjólátið og liggja grivnir í Klaksvík.

Hesin, talan var um, er Robert Ross, sum doyði bara 24 ára gamal, og tey, sum vóru og vitjaðu á Krígssavninum, var dóttirin Catherine við manni, børnum og verbørnum. Cathrine fortaldi frá, at hon bara var eitt ára gomul, tá pápin doyði. Mamman, Margaret, giftist ongantíð uppaftur. Catherine fortaldi frá, at sonurin æt Robert eftir abbanum. Tað hevði nógv at týða fyri hana, sum altíð hevði verið nógv merkt av hesum at missa pápan, hóast hon onki mintist til hansara. Hetta var ikki fyrstu ferð, tey vóru og vitjaðu í Føroyum, men hetta var fyrstu ferð, eg hitti tey. Tey vóru samd við meg um, at mitt í allari neyðini av at missa, so er kenslan av at eiga eitt stað at fara at vitja, har tey kunnu minnast tey deyðu, ein góð kensla. Ímeðan vit tosaðu um hetta, kundi eg ikki lata vera við at hyggja yvir á myndirnar av teimum føroysku sjómonnunum, sum lótu lív undir krígnum.

Vit fingu eitt ómetaliga gott prát har á Krígssavninum, tey vóru øll takksom fyri at sleppa at síggja lutirnar, summi teirra høvdu ikki verið her fyrr. Eg tók myndir av teimum framman fyri lutunum av skipinum, og tey vildu fegin, at eg bloggaði um vitjanina. Myndirnar fekk Catherine heim aftur við sær til Skotlands, og hon var glað, tí nú væntaði hon ikki, at hon kom aftur.

Ein hjartanemandi løta, sum gav deyðum lutum lív, og eg fór enntá heim við biskvitt, sum eg hevði afturvið einum góðum bretskum temunni.