Hetta kommunistasitatið hoyrdi eg ein norðmann siga í einari sending í norska sjónvarpinum, har tilkomin fólk tosaðu um evnið: Hvar helviti er helviti?
Hetta vóru fólk, sum vóru uppfløskað við undirliggjandi hóttanum um staðið fult av svávuli, royki og eldi, har tú endaði, sum ikki var uttan synd.
Onkur hevði á gamalsaldri meldað seg úr statskirkjuni – móð av at hava Guds eygu í bakinum ella at noyðast at ganga undir nakrar lærusetningar, sagdir fyri fleiri túsund árum síðani í einum fjarskotnum landi.
Fólk uttan gudstrúgv hava eisini etiskar livireglur, sum eru líka góðar, sum vit halda okkum liva eftir, vildi ein kona vera við.
Ein av monnunum siteraði: “Bedre enn mange som sier de tror, trenger jeg noen som vet.” Og eg var so errin, tí eg kendi hetta aftur sum sangin Revolusjonens røst hjá norska arbeiðaraskaldinum Rudolfi Nilsen.
Hjá okkum vilja vit heldur hava trúgv enn fakta:
Miðflokkurin hevur havt landsfund,
Karsten Hansen bedýrar, hvussu glaður hann er fyri at vera komin í Miðflokkin (tað eri eg forrestin eisini). Tey ungu miðflokkafólkini vilja hava strammari fosturtøkulóg – kanska ætla tey, at sálarsjúkar kvinnur, gamlar kvinnur, neyðtiknar kvinnur heldur ikki skulu hava fosturtøku?
Forrestin, er Miðflokkurin ímóti deyðarevsing?
Bill heldur tjóðveldiskonur vera skaðiligar – tjóðveldiskonur vilja hava tingið at hava at Billi, men tað haldi eg ikki – tað er ótrúliga týdningarmikið, at flestu tingflokkalimir í MIðflokkinum enn eru so skítbýttir, at teir siga beint fram, hvat teir meina – Allir hinir tinglimirnir hava langt síðani lært at pakka alt inn í silvurpappír , so tú ikki hevur ánilsi av, hvat teir í veruleikanum meina.
Ein annar, sum leyp framav í berari fáfongd, var Sjúrður Skaale, sum alment bað tey samkyndu halda kjaft við at grenja, men eg hoyrdi so onga tjóðveldiskonu tíansheldur tjóðveldismann hava at Sjúrði!
Sekterisk trúgv er spillandi fyri okkara land – men vit fáa so ikki gjørt nakað við tað, so leingi vit standa til reiðar at offra tað, vit standa fyri, fyri ein lítlan løtuvinning – apropos samgonguna millum Tjóðveldi og Miðflokkin: Vit nærkaðust á ongan hátt fullveldi, vit fingu ongan nýggjan fiskivinnupolitikk (ella siðaskifti, sum proklamerað varð á ólavssøku). Vit fingu í staðin ein útgang, har floksformaður Tjóðveldisins stóð sum eitt neyt við kúbeini í hond. (kanska úr amboðskassanum, hann tosaði um á sinni).
Ja, eg eri djúpt vónsvikin og haldi als ikki, at nakað er at feira!
Men aftur til trúnna – nú tað nærkast á jólum:
De fattiges herre og mester!
Det var ikke godt for ham.
Han hengtes tilslutt på korset
midt mellem synd og skam.
Godt det er bare en skrøne
at Kristus er kommet påny.
Så blir det en fattig mindre
å nagle til kors i vår by.
Vi i de mørke gater
feirer idag en fest.
Til jul får vi tyve kroner,
til påske: Korsfest! Korsfest!
(úr Arbeidsløs jul eftir Rudolf Nilsen)
Til ber at skifta fattig út við einhvønn kúgaðan bólk, man hevur hug til.
Egið rúm 