“Har úti liggur Mykines og verjir mina borg.
Har upp kemur flogfarið úr London.”
Hesar báðar reglurnar geva við fáum orðum eina sera góða lýsing av tí at búgva í Sørvágs kommunu.
Samansetingin av at vera bæði bygdafrell og globotrottur er eyðsýnd og hevur í mong ár merkt okkum, sum búgva hesumegin vatn.
Vit hava samband hvønn dag við útheimin, og onkursvegna haldi eg, at tað hevur gjørt okkum ógvuliga avslappað.
Samband við útheimin er púra natúrligt. Her kemur fremmandafólk í túsundatali til, og summi koma enntá oman til Sørvágs og víðari til Mykinesar, meðan onnur fara víðari á leið.
Tá ið eg fyri einum trimum – fýra árum síðani vendi aftur til Sørvágs at búgva, gjørdi eg tað tí, at eg visti, at tað als ongin trupulleiki var at pendla millum Sørvág og Havnina.
Men helst hevur tað, at eg eri uppvaksin her í bygdini, gjørt tað, at tað var lættari fyri meg at seta búgv her aftur. Verri er við øðrum, sum ikki hava nakað ávíst tilknýti til økið. Tey kenna tað kanska ikki líka natúrligt at seta búgv her. Tí er tað so ómetaliga týdningarmikið, at vit gera tað attraktivt at búgva her.
Bara hetta at vit verða færri og færri, sum skulu lyfta eldraøkið upp á eitt støði, sum vit øll kunnu liva við, ger, at tað er alneyðugt, at vit vera fleiri.
Nútímans menniskja krevur so nógv meira enn bara eini hús at búgva í og barnagarð og skúla til børnini. Nógv meira skal til fyri at fáa fólk at støðast.
Tað hevur eisini alstóran týdning, at kommunan, har tú setur búgv, bjóðar tær vælkomnum, sendir tær eitt bræv, har sagt verður frá, hvørjir hentleikir eru í bygdini, hvat tú kanst gera í frítíðini, og hvussu tú sleppur til lækna td. Slík signal fáa teg at kenna teg væl og gera, at tú beinanvegin fert at kenna teg sum heima.
Og sjálvandi eigur kommunan at hava væl virkandi heimasíðu, har so nógv kunning sum gjørligt er at finna. Umframt at øll tiltøk eiga at verða lýst á heimasíðuni. Eitt so natúrligt sum at hava kunning á enskum á heimasíðuni er upplagt og sjálvsagt.
Nú er langt síðani, at vit válaðu heim eftir Niðara vegi – sjálvt um øll yvir ein vissan aldur fáa stjørnur í eyguni av tankanum. Nú er tíð at flyta okkum fram og taka við teimum avbjóðingum, sum eitt modernað samfelag krevur av okkum.
Egið rúm 